Woorden en wijze van J.J. Uilenberg.
Ik heb u lief mijn heerlijk landje
Mijn enig Drentheland
Ik min de eenvoud in uw schoonheid
‘k Heb u mijn hart verpand
Mijn taak vervuld ik blijde
Waarheen ook plicht mij riep
Uw geest was’t die mij leidde
Daarom vergeet ‘k u niet.
‘k Hoor nog de lieve heldre klokjes
Bij zinkend avondzon,
Als schapen keerden van de heide
En moeder met ons zong;
O, kon ik nog eens horen
dat lied in ’t schemeruur
En vaders schoon vertelsel
Bij ’t vrolijk knappend vuur!
‘k Zie nog uw brink met forse eiken
Waar ik mijn makkers vond,
Waar ik mijn tenen mandje vulde
Met eikels glad en rond;
Daar, bij die oude linde,
Kwam’k met mijn vrienden saam.
Zo menig vriend ging henen;
De schors bewaart zijn naam.
De ruige boswal langs uw velden
Was mijn luilekkerland!
Die gaf mij dikke, zoete bramen
Uit milde, gulle hand.
Daar gaarde ik de brandstof
Voor’t oud en heilig vuur
Als lentes adem wekte
Uw sluimrende natuur.
Waar nog de heldre, koele veldplas,
Uw vredig beekje voedt
Daar in dat wijde, bruine heivlak,
Waar wilp en korhoen broedt,
Daar koelde ik mijn leden,
In’t nat van zuivre wel
Daar heb ik leren zwieren
Op ijzers blank en snel.
Die beelden uit dat goed verleden,
Wat bleven zij mij bij!
Vaak heb ik zware strijd gestreden,
Dan hielpen, sterkten zij!
En nu, ten volle dankbaar,
Wijd ‘k u mijn beste lied,
Mijn heilrijk, heerlijk Drenthe,
Vergeten kan ‘k u niet!